ข่าวล่าสุด:
"รู้เท่าทันความโกรธ" .....โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ต่อให้รวยล้นฟ้า ความโง่ความบ้า ก็ยังคงมี"... .
..สิ่งที่ดีที่สุดเมื่อเรารู้สึกโกรธคือ..."การตั้งรับความโกรธ"... อย่าให้ความโกรธมาริดรอน"อำนาจ"ในตัวเรา...โดยการพยายามหา"จุดอ่อน"..ของการโกรธ ...."เมื่อยามแรกโกรธ"จะมีข้อเสียคือ...หัวใจเต้นแรง..ไม่เกรงกลัวที่จะทำผิด..หรือทำร้ายจิตใจใคร...แต่ผลสุดท้าย...สิ่งที่เราได้รับคือ.."ความแค้นและความเหนื่อยเพราะสิ้นเปลืองพลังงานไปกับ"อารมย์โกรธ"...บางคนถ้าสามัญสำนึกดีหน่อย..."ความรู้สึก ผิด ชอบ ชั่ว ดี"จะตามมา และเจ้าความรู้สึกนี้ล่ะที่จะคอย"ตามหลอกหลอน"ตัวคุณทุกที่แม้กระทั่ง...ในกระจกเงา... ....ถ้าเราเปลี่ยนความคิดใหม่..ให้รู้จักวิธีตั้งรับ..ให้ความโกรธมันผ่านตัวเรา..ใจเราไปเฉยๆ....มองคนที่ทำให้เราโกรธเหมือน"คนที่น่าสงสารคนหนึ่ง...ที่ทำลายความงามของตัวเอง..ทำลายภาพพจน์ของตัวเอง"...แล้วบอกกับตัวเองว่า..."เค้าคงไม่ได้ทำให้เรารู้สึกโกรธเป็นคนแรก...และคนสุดท้าย"...เท่านั้นล่ะค่ะ....ความสงบร่มเย็นก็จะกลับเข้ามาหาตัวคุณ...จิตใจคุณและ"สุขภาพของคุณ... ....ไม่มีใครในโลกนี้ไม่เคยโกรธ...เพราะฉะนั้นจงอย่าให้ความโกรธ..."มาทำลายอนาคตของตนเอง"...
...ถ้าอยากมีชีวิตที่มีความสุข เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะปลดปล่อยริบบิ้นแห่งความโกรธ...จำไว้ว่า ."อย่าผูกโกรธเหมือนผูกริบบิ้น"..
เคยสังเกตุไหมคะว่า.."ทำไมริบบิ้นสีสวยๆถึงต้องมีการผูกมัด ให้ดูสวยแต่ดูอึดอัด..ถ้าเราลองแกะริบบิ้นเหล่านั้นให้กลับคืนสู่สภาพของเนื้อผ้าโดยธรรมชาติตามเดิม...เราก็จะเห็นได้ว่า.....ริบบิ้นสีสวยเหล่านั้น..."มีตำหนิ"...เพราะริ้วรอยและร่องรอยที่เคยถูกผูกมัดมาแล้วทุกเส้น...ซึ่งดูแล้วไม่สวยเลย....(แทบอยากโยนทิ้งถังขยะ)
...มิน่าล่ะคนส่วนใหญ่ถึงชอบพูดว่า..."อย่าทำหน้านิ่ว คิ้วขมวด หรือคิ้วผูกโบว์"...เพราะดูแล้วไม่งามนั่นเอง.....หลายๆคนจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะลบเลือน"ริ้วรอย"บนใบหน้า....ด้วยการใช้เครื่องสำอางค์สุดแพงและวิวัฒนาการทางการแพทย์ที่สามารถลดความ"ยับย่น"..บนใบหน้า...ถึงแม้ว่าสนนราคาที่จะต้องจ่ายนั้นจะมีราคามากมายมหาศาลก็เถอะ..
....เปรียบได้กับจิตใจที่"ยับย่น"...เนื่องจากคุณยอมให้อำนาจความโกรธ เกลียด อิจฉาริษยา เข้าครอบงำ....เพราะคุณผูกมัดใจคุณไว้กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง...และเจ้าสิ่งนั้นก็ได้นำมาซึ่งความอึดอัดใจ...ลำบากใจและสร้างความ"น่ารำคาญใจ"มาสู่ตัวคุณ...บางครั้งสิ่งเหล่านั้น...ได้แสดงออกมาทาง..."สีหน้าและใบหน้า"....ที่ถึงแม้ว่าคุณจะปกปิดมันไว้ด้วยเครื่องสำอางค์...แต่ลึกๆแล้วจิตใจคุณก็ยังคงความ"ยับย่นและเต็มไปด้วยริ้วรอย"... .ซึ่งคุณจะไม่มีทางเป็นอิสระจากสิ่งเหล่านั้นได้เลย..ถ้าหากคุณไม่เรียนรู้ที่จะ.."ปลดปล่อย"...ดูแล้วก็คล้ายๆกับริบบิ้นที่ดู"ไม่ธรรมชาติและน่าอึดอัด"...เพียงเพราะการที่จะต้องถูกผูกมัดเพื่อให้ดูสวยงามอยู่บน"กล่อง".. ..........................................
ข้อคิดที่อยากฝากไว้ก็คือ
"แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร และเลิก"ทรมารสังขาร"... ด้วยการให้อภัย.".
พี่รี่ สเตตัส
